INFORMACIÓN

ESCOITAR / DESCARGAR

CARÁTULA DO DISCO

Vestida de aldraxe e mouras cubizas,
de inxusticia arreo i eternas perguizas
preñada de roubos, chea de ruindade,
afógame a bosta desta sociedade.

Os sete pecados a mallar nos servos,
alancan decote fonchos e soberbos
e trunfa a luxuria e medra o ladrón
e campa o usureiro e vive o lambón.

Prós nosos meniños agroman, coitados,
futuros de mágoas con fel mesturados:
ni escolas ni industrias, nin cencia ni abeiro...
Un corgo lles queda: Fuxir ó estranxeiro!

E aínda hai poetas que cantan ás frores
e falan de meles i ensoñan amores
i alaudan e gaban e baten as mans
e din, a porfía, que somos irmáns.

Tamén aparece en:

Nin rosmar un laído
Concerto en Taragoña