INFORMACIÓN

ESCOITAR / DESCARGAR

CARÁTULA DO DISCO

Eu comprendo que xure o labrego
e maldiga o mal fado que o roe
esquecido de Dios, da Xusticia,
aburado por mil traidores.

Nunha aldea perdida no mundo
isolado no medio do monte,
todo un ano traballa, traballa
pra vivir cheo de mágoas e dores.

O cacique, namentres, arranxa
do aldeano papés, pasaportes...
pra que emigre a lonxanos países
en percura de libras e dólares.

Bo negocio albiscaron os bancos
co traballo dos fillos dos probes
e os camiños abriron da Europa
pra que, escravos, pra iles aforren.

Non importa que a Patria non medre,
tanto ten si Galicia se escoe;
máis proveito deparan que a Industria
as divisas que mandan seus homes.

Tamén aparece en:

Loitando
Concerto en Xenebra